به مناسبت چهلمین سالگرد پرواز زنده یاد واروژان

بیست و ششم شهریور ماه چهلمین سالگشت آسمانی شدن عالیجناب ناب موسیقی واروژان بزرگ






واروژان بزرگمردی بود بی ادعا، فروتن، حقشناس، و بسیار انسان
واروژان پرکارترین و بهترین تنظیم کننده بود و این را به شهادت کارهای باقی مانده اش می گوییم و حداقل هستند از بهترین و تحصیل کرده ترین موسیقی دانهای وطن ما که قبول دارند.


روانش شاد و خدایش بیآمرزد که جز نیکی و نیک اندیشی نداشت و جز مردمی و انسان دوستی چیز دیگر از او دیده نشد, انسانی ساکت و آرام. و درست درهمین سکوت به ابدیت پیوست، اما هزاران خاطره زیبا و جاودان از خود بجا گذاشت...


سال 1315 در خانواده ای ارمنی پسری متولد می شود. پسری که پس از 2 سال، ديگر مادر را نمی بيند. مادر، مرده است. پس در کنار پدربزرگ و مادربزرگ قد می کشد؛ اما مادربزرگ هم می ميرد. در 7 سالگی به مدرسه _ پانسيون ايتاليايی ها_ می رود. هنرستان عالی موسيقی تهران را تمام می کند ( سازش پيانو بود )






بعد از اتمام تحصیلات مقدماتی وارد هنرستان موسیقی میشود و زیر نظر اساتیدی چون روبن، گریگوریان و لودویک وازل موسیقی را فرا گرفته و پس از ان از طریق بورسیه راهی ینگه دنیا و در آمریکا مشغول به تحصیل در رشته‌ی «آرانژمان موسیقی و تنظیم آهنگ» میشود.


واروژان در سال 1343 به ایران بازگشت اولین اثر او سال برای فیلم جهنم سفید ساخته ساموئل خاچیکیان بود. در ادامه برای فیلم حسن کچل ساخته علی حاتمی موسیقی متن را با بابک افشار, پرویز اتابکی و اسفندیار منفردزاده خلق نمود. در این فیلم سوسن, کوروس سرهنگ زاده, مهتاب و افشین ترانه خواندند.
برای اولین بار روی ترانه‌ی «بدرود» ایرج جنتی عطایی و صدای ویگن ملودی ساخت و آن راتنظیم کرد.
یکی از اولین آثار او ترانه «قصه دو ماهی» از ترانه های شهیار قنبری با صدای گوگوش است که از اولین اثار موسیقی نوین ایران است...





فعالیت های درخشان او با گوگوش و شهیار قنبری معجزه آفرید. همکاری واروژان با گوگوش و شهیار منجر به ساخت ترا نه ی «حرف» گردید.
ترانه ای که عنوان بهترین آهنگساز سال را در سال ۱۳۵۴برای او به ارمغان آورد.


در همان سال نیز جایزه ی پنجمین جشنواره ی سپاس را برای ساخت موسیقی فیلم کندو از آن خود کرد.
شهیار قنبری ترانه ای می نویسد به نام دهکده ی کوچک من . ترانه ای که واروژان و ضیا آن را اجرا میکنند. ضیا این ترانه اجرا می کند و به جشنواره ی موسیقی آتن در یونان می برند
در آنجا این ترانه برایشان مدال و تقدیر نامه ای به ارمغان می آورد اما این ترانه گم می شود و هیچ نسخه ای ازآن باقی نمی ماند.
همچنین جایزه ی بهترین آهنگساز پنجمین دوره ی جشنواره ی سپاس را برای آهنگسازی فیلم صبح روز چهارم (کامران شیر دل) از آن خود کرد.





ملودیهای واروژان رنگ و بوی خاصی داشت. او با تعداد زیادی از جوانان پیش از انقلاب کار کرد و شاید بهترین اثار عمر هنریشان راخلق کرد...






واروژان در شهریورماه سال 1356 ، در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمانها»، سکته کرد و روز 26 شهریور در سن 41 سالگی در بیمارستان جم تهران در گذشت و یک روز بعد در گورستان ارامنه خاوران توسط دوستان و آشنایان به خاک سپرده شد و موسیقی ایران یکی از ارکان اصلی و بی تکرار خود را از دست داد.



پیانو شخصی زنده یاد واروژان



استودیوها دیگر صدای پای او را زمزمه نکردند... و دیگر صدای زهی ها
در هوا پخش نشد ...
او رفت ...