بنظرتون بازم پشت کنکور بمونم؟

سلام
تاپیکای قبلی منو که دیده باشین خودمو معرفی کردم
من یه پسر ۱۹ ساله ام (متولد ۸۳) که تو رشته ای که بهش تعلق نداشت دیپلم گرفت (انسانی)
تصمیم گرفتم پشت کنکورِ رشته ی مورد علاقم که ریاضیه بمونم.
۱۴۰۲ اولین سالی بود که پشت کنکور موندم که گند زدم
امسالم دومین سال پشت کنکور و در واقع سومین سالیه که قراره کنکور بدم ... که خب راستش امسالم یه فاجعه ی دیگه تو راهه چون هیچی نخوندم و دیگه امیدمو واسه امسال از دست دادم.
حالا دلایل نخوندنم زیاده که تاحد زیادی شناختمشون و میخوام آروم آروم اصلاحشون کنم و نمیخوام زیاد تو این تاپیک ازشون حرف بزنم.
واقعیتش من همیشه دوست داشتم تو یه محیط آکادمیک و سطح بالا (مثل شریف و تهران و امیرکبیر و ... رشته هایی مثل برق یا مکانیک یا فیزیک یا بیوتک یا ... ) درس بخونم. یعنی جدا از بحث درآمد، از علم و علم آموزی خوشم میومد همیشه حالا هر رشته ای میخواد باشه چه مهندسی چه حتی تجربی ؛ البته بشرطی که همین علم آموزی آیندش تو هیات علمی و معلم شدن و اینجور چیزا ختم نشه چون اصلا خوشم نمیاد ازشون. میدونم با این سبک زندگی احمقانه و اراده ی داغون لایق این هدفی که میگم نیستم ولی خب همونطور که گفتم میخوام خودمو آروم آروم اصلاح کنم.
تو فکر اینم یه کار پاره وقت پیدا کنم و بدون اینکه خانوادم بفهمن در کنار کار کردن برای ۱۴۰۴ هم بخونم.
مشکلم اینجاست احساس میکنم برای من دیگه دیر شده ؛ من اگه فرضا ۱۴۰۴ به اون هدفم برسم هم ۲۱ سالَم شده.
تا حالا کسی رو ندیدم ۳-۴ سال برای ریاضی پشت کنکور مونده باشه.
از بازار کارِ خراب رشته ریاضی هم که قطعا خبر دارین. مخصوصا اونایی که تو فکر مهاجرت هم نیستن ...
من عمرم تو این راه تلف شد
سلامتی جسمی و روحیم رو تو این راه گذاشتم
سربازیم مونده
دیگه هیچ دوست و رفیقی ندارم و منزوی یه گوشه خونه افتادم. همه ی اینا رو به خاطر اون علاقه ای که بالاتر ازش حرف زدم به جون خریدم.
اما باوجود همه ی اینا دارم نجنگیده میبازم و آخرش داره پوچ تموم میشه و خب این واقعا برای آدم زور داره. حسرت گذشته و اشتباهایی که کردم آخرش دق مرگم میکنه ... عین چی پشیمونم.
حقیقتش به قول معروف پلن b ای هم ندارم بجز کارگری یا سربازی رفتن (:
شاید طرز فکرم بچگانه باشه ولی احساس میکنم اگرم ۱۴۰۴ به هدفم برسم، وقتی سه چهار سال با اکثریت دانشجو ها اختلاف سنی دارم یعنی دیگه بدرد نمیخوره و قراره اونجا هم منزوی باشم (:
میخوام صرفا نظر شخصی تونو بدونم
میخوام مشورت کنم باهاتون
بازم بمونم پشت کنکورِ ریاضی، یا درسو بذارم کنار و وارد یه مسیر دیگه بشم؟ رک و روراست نظرتونو بگین.
بعضی وقتا هم فکر میکنم شاید بخاطر اینکه جدی وارد جامعه نشدم، این علاقه ای که ازش حرف میزنم کاذب باشه و بخاطر طرز فکر بچگونه و تخیلیِ من باشه ؛ ولی خب از طرفی هم مطمئنم حسرت این علاقه و نرسیدن بهش تا آخر عمر باهامه